عاشقانه هایی از دکتر علی شریعتی

ایمان بی عشق اسارت در دیگران است ................. عشق بی ایمان اسارت در خود است

دنیا را بد ساخته اند...................

کسی را دوست داری، تورا دوست نمی دارد.........کسی که تورا دوست دارد ، تو دوستش نمیداری

اما کسی که تو دوستش داری و او هم تو را دوست دارد......به رسم و آئین هرگز به هم نمی رسند

و این رنج است.

شرافت مرد، همچون بکارت یک دختر است اگر یکبار لکه دار شد دیگر جبران پذیر نیست.

به من بگو  نگو ،نمی گویم

اما نگو نفهم ، که من نمیتوانم نفهمم ، من میفهمم.

روزی که بود ندیدم ......... روزی که خواند نشنیدم

روزی دیدم که نبود ......... روزی شنیدم که نخواند 

سرمایه های هر دلی حرف هایی است که برای نگفتن دارد.

من هرگز نمی نالم .....

قرن ها نالیدن بس است ...... می خواهم فریاد بزنم ........! اگر نتوانستم سکوت می کنم .......

هر انسان کتابی است در انتظار خواننده اش .

خدایا :

« چگونه زیستن» را به من بیاموز ، « چگونه مردن » راخود ، خواهم دانست .

وقتی کبوتری شروع به معاشرت با کلاغ ها میکند

پرهایش سفید می ماند ، ولی قلبش سیاه میشود.

دوست داشتن کسی که لایق دوست داشتن نیست ، اسراف محبت است .

گردآوری توسط : داریوش محمودی برام